Lidia het zigeunermeisje - J.W. Ooms

‘Adriaan neemt het pak op en wil haastig verder gaan. Maar dan schrikt hij hevig. Er zit leven in dat pak, er piept iets in het witte goed… Een keind, och, een pril keindje… Adriaan Neuteboom wankelt op zijn benen, het bloed slaat wild naar zijn keel. Hij moet rap weggaan en dit wezentje stiekem laten liggen, jaagt het door zijn gedachten. Maar nee, hij kan dat niet. Hij woelt het witte dekentje weg, het bleke maanlicht schijnt op een klein kindergezichtje. Het wicht begint te schrouwen, een klaaglijk stemmetje in de stille avond. Het kindergehuil dringt door Adriaan zijn lichaam heen, hij siddert ervan. “Stil maar keindje…” zegt hij teer. Nee, hij zal het niet buiten laten liggen in de koude nacht. Hij moet weg met dit hoopje mens…’ Een dramatische gebeurtenis in het leven van Adriaan Neuteboom. Adriaan is een verstokt vrijgezel en rentenier die samen met zijn drie broers een gezapig en eentonig bestaan slijt in een dorp in de Alblasserwaard. Hun leven verandert drastisch met de komst van de vondeling Lidia, die door een zigeunergezin in het dorp is achtergelaten. Met toestemming van de burgemeester en de voogdijraad wordt het meisje liefdevol maar uiterst onwennig door de vier opgenomen. Hun genegenheid tot het kind is onmiskenbaar en neemt met de dag toe, maar ze hebben grote moeite om er voor uit te komen en het voor elkaar te tonen. Zo is een merkwaardige situatie ontstaan. Een warmbloedig zigeunermeisje groeit op onder de vleugels van een kwartet half ingeslapen kerels, waarvan de jongste de veertig al is gepasseerd! Wat moet dat worden? Zullen de broers het kind kunnen geven waarom ze ongetwijfeld vroeg of laat zal vragen én waarop ze recht heeft? Zal het bloed kruipen waar het niet gaan kan en zal Lidia te maken krijgen met natuurkrachten die haar terug lokken naar haar bakermat, de zigeunerwereld? Als het ooit zo ver komt dan zal ze zeker vier vastbesloten broers op haar weg vinden…