Waarnemer gevraagd - Wil Huygen

De beschrijvingen van de omgeving, de mensen, en allerlei kleine voorvallen tussendoor, zijn uitgebreid en gedetailleerd. Af en toe komen die beschrijvingen wat houterig en als opsommingen over. Ook omvatten ze niet veel van de eigen gevoelswereld van de arts. Maar gek genoeg vond ik het verhaal juist daardoor realistisch en levendig overkomen. Het is zeker niet zakelijk, maar juist heel persoonlijk, en soms wat onhandig verteld. Het voelde daardoor alsof ik iemand persoonlijk hoorde vertellen over zijn eigen ervaringen in die week. Iemand die ik in eerste instantie nog niet ken. Het verhaal bevat ook genoeg zelfreflectie, bv. wanneer de arts vertelt dat hij tot zijn spijt boos werd, of achteraf vindt dat hij de situatie toch niet helemaal goed heeft afgehandeld. Hierdoor voel ik dat ik hem na zijn verhaal wat beter ken. Doordat het zo levensecht klinkt, kreeg ik ook de indruk dat het boek misschien waar gebeurd was, maar dat is blijkbaar toch niet zo. Misschien is het een bewerking van werkelijke ervaringen van de schrijver? Verder: Ik was onder de indruk van hoe de arts allerlei onverwachte medische situaties het hoofd weet te bieden - ook al heeft hij zelf de indruk dat hij het nauwelijks redt. Opmerkelijk is dat de arts helemaal geen weerstand ondervindt tegen hemzelf als onbekende en jonge arts, van de dorpelingen die immers zo gewend zijn aan hun vertrouwde huisarts. Ze vertrouwen zijn medische vaardigheid blijkbaar evenveel als ze die van hun eigen huisarts vertrouwden. Alleen dat leek me een tikkeltje onrealistisch, maar het is niet onmogelijk. De schrijver heeft duidelijk medische kennis: het boek bevat tal van medische omschrijvingen die mij als abracadabra overkomen. Daardoor is dit boek misschien nog het meest onderhoudend voor andere medici, die verstand hebben van deze zaken. Maar door niet te veel op die details in te gaan kon ik er ook van genieten.